Έχω δέκατα.
Εδώ και κάμποση ώρα. Διαπιστωμένο. Και πονοκέφαλο. Και καταρροή. Οπότε πήρα Depon. Και βέβαια αύριο δεν θα πάω στο γραφείο σ’ αυτή την κατάσταση.
Κι έχω πολλά βιβλία: “Βασιλιάς Ίκελος”, Νίκος Καρακάσης, Εκδόσεις Κέδρος. “Do androids dream about electric sheep?”, Philip K. Dick, Del Ray Books for Kindle. “Brewing fine fiction”, Συλλογικό, Book View Café for Kindle. “Freakonomics”, Steven D. Levitt, Penguin Books for Kindle. Κι είναι κι άλλα. Αύριο, όλη την ημέρα, θα μείνω παρέα με την καταρροή μου και τον μικρό μικρό μου γιο για να μην με αφήνει σε ησυχία, και θα διαβάζω. Όταν κάποια κόκαλα ή μυς αρχίζουν να πονούν αλλάζω θέσεις. Από το κρεβάτι στον καναπέ κι από τον καναπέ σε πολυθρόνα ή και σχεδόν όρθιος στο τραπέζι της κουζίνας.
Τηλεόραση δεν βλέπω. Σχεδόν καθόλου. Αλλά ακούω. Όσα βλέπει η οικογένεια πίσω μου. Το γραφείο μου είναι πλάτη στο σαλόνι. Ή και δεν ακούω γιατί φορώ ακουστικά.
Συχνά βλέπω ταινίες. Ολόκληρες στην δορυφορική. Όχι στα κανάλια γιατί γεμίζει αίματα το γυαλί από τα τόσα κοψίματα για διαφημίσεις οπότε το έχω κόψει το σπορ “ταινίες στα κανάλια”.
Μικρός, στο Δημοτικό δηλαδή, διάβαζα ξαπλωτός στο κρεβάτι μπρούμυτα. Θυμάμαι, υπήρχαν βιβλία, που σηκωνόμουν μόνο όταν ξεκινούσε η ναυτία από το μπρούμυτα. “Τα μυστικά των βάλτων” π.χ. της Πηνελόπης Δέλτα. Ή το “20.000 λεύγες υπό την θάλασσα” του Ιουλίου Βερν.
Δύο πράγματα έκανα στη ζωή μου ως έφηβος. (Όταν δεν ασχολούμουν με ότι ασχολείται ο κάθε έφηβος…) Έβλεπα ταινίες και διάβαζα βιβλία. Τα μπαρ και τα ξενύχτια ήρθαν πολύ αργότερα από την εφηβεία. Αφού έπηξα πια.
Το διάβασμα και η θέαση, αποδείχτηκαν άκρως οικονομικότερα από τα μπαρ και τα ξενύχτια. Εκεί ήθελα να καταλήξω. Εξ αρχής, εκεί ήθελα να καταλήξω. Ούτε οι ταβέρνες μ’ άρεσαν. Οι συναυλίες λίγο. Το θέατρο αρκετά. Ήμουν οικονομικός έφηβος. Αργότερα, εκεί κάπου μετά την εφηβεία, εκεί στα φοιτητικά χρόνια, όταν ήρθε η νύχτα, οι νεράιδες, τα ξωτικά, αυτές με τα βαμμένα πορφυρά νύχια και τα μαύρα μάτια που ίσα που φαίνονται στο ημίφως, κι άλλα ακόμη πιο υγρά και χαώδη, όπως τραίνα που η κατάξανθη απέναντί σου μασούλαγε χαμογελώντας λίγη σοκολάτα, τότε το διάβασμα χάθηκε στο λίγο. Κι όλα έγιναν και πιο ακριβά. 20 μάρκα μόνο για να μπορώ να την κοιτάζω για δύο ώρες; 20 μάρκα είχαν 3 βιβλία τότε. Μπα, δεν το μετανιώνω. Αλλά το διάβασμα, είναι άκρως οικονομικότερο από πάρα πολλά άλλα, ακούστε που σας λέω.
blog 
οικονονομικό το διάβασμα πράγματι, η εξοικονόμηση χρόνου για διάβασμα είναι το δύσκολο πια, που πρέπει να ανεβάσεις δέκατα για να περάσεις μια μέρα αγκαλιά με το βιβλίο σου…