Ποιητές πριν το βιβλίο 3: Στέργιος Μήτας

14

Σεπτ.

Ο τρίτος «ποιητής πριν το βιβλίο» που γνωρίζω είναι ο Στέργιος Μήτας. Στην περίπτωσή του, η ανάρτηση αποκτά διττή σημασία: η ποίησή του δεν είναι απλά εισέτι άβιβλη (όπως των Σιώζιου και Μάρβιν) αλλά κι ανέκδοτη. Μπροστά στη δημοσιοποίηση της δημιουργικής δουλειάς του, ο ποιητής δείχνει την επιμέλεια του «πυροτεχνουργού». Ο Μήτας, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1980, δεν έχει δημοσιεύσει ποίημα ως σήμερα, αν και σωρεία μεταφράσεών του (από τα γαλλικά) κοσμούν λογοτεχνικά περιοδικά εδώ και χρόνια. Το λογοτεχνικά δοκίμιά του είναι καλοδουλεμένα και παιγνιώδη, με την ειρωνεία και το χιούμορ να κυριαρχούν. Ο μίτος που αδιόρατα συνδέει τα ποιήματα που ανθολογούνται εδώ, απηχεί αυτά τα στοιχεία, νομίζω, όσο το φελλινικό κλίμα συνομιλεί με τη μαρξική κριτική της πολιτικής οικονομίας. Η υπεραξία χορεύει ριμαρισμένα βήματα με τους ήρωες του τσίρκου: ο Μήτας είναι μάστορας ποιητής, κι όταν, σύντομα, οι προφορικές του ιστορίες τυπωθούν, ο ρυθμός της γραφής του θα στομώσει το «ποθητό του ανθολόγου νυστέρι» που άκομψα επέλεξα να κρατάω εγώ σήμερα.  

 

 

 

 

 

Του Πιερρότου και της Εσταυρωμένης

 

Μπαντίνα του τρόμου σε μια τοσοδούλα

σειρά παιδικών βιμπραφόν.

Περίγραμμα αθώων μορφών

σταυρωμένων στη ράμπα. Ταμπούρλα

 

πενθούν την Εσταυρωμένη του Τσίρκου.

Εσύ εκτοξεύεις μια δέσμη

μαχαίρια. Κι όπως της λες «μη

μου τρέμεις» το στόχο τους βρίσκουν.

 

Πάντα θα ‘ναι έτσι: η ράμπα αναιτίως

φωτίζει. Τα πλήθη ασμένως

ριγούν. Πιερρότε, αστείος

λαβώνεσαι –γέρνεις θλιμμένος.

 

 

 

 

 

 

 

 Μισθός, αξία, κέρδος

 

Αλλόγλωσσες οι μέρες, όμοιες, όπως τα πλήκτρα

γραφομηχανής. Γράφουν μηχανικά: την καλύπτρα

τους υφαίνουν. Η μέρα μετανάστρια: ιδρώνει αμισθί.

Δεν αναμένει επισκέψεις. Μόνο (ίσως) τον κομιστή:

μιας νέας ημέρας. Όμως, του ιδρώτα σου το θειάφι

κάποια νυκτερινή αλχημεία: το τρέπει σε χρυσάφι.

12 έτη ago Short URL 2 Σχόλια